Kaybettim
Dünyada yerden göğe yükselen bir beden değildi
Ki kaybolmaz da bedenler
Belki içindeki ruhu kaybederler
Belki yeni bir cana evrilmek için toprağa dönmek isterler
İçindeki canın serüveni olsa da meçhul
Bedenler doğaya aittirler
Ve doğanın yarattığını koparamazsınız ondan
Bu yüzden kopardığınız bir çiçek, yükselir her betondan
Biz uzak duramayız sondan
Kaçtığımız yok oluş bir doğuştur doğa için
Bir beden düşse bile toprağa
Bir ağaç yükselir or'dan
Saptım yine konudan
Uzun süredir almadım kalemi elime
Kağıda dikeceğim konular da birikti haliyle
Fakat nereden başlasam bilmiyorum
Evet evet başlamak gerek bir yerden
E o zaman haydi başlasın serüven!
Şaka şaka
Öyle bir enerji beklemeyin benden...
Dedim ya kaybettim
Dünyada yerden göğe yükselen bir beden de değildi işte bu
İçindeki ruh muydu
Emin değilim
Uzatmaya lüzum yok
Ben idi kaybettiğim
Yanlış anlamayın
Toprak altında değilim
Ya da zihnimde yok bir med-cezir
Ama özgür değil yine bedenim zihnim nefesim
Esiri olmuşum durgunluğun
Ya da durgunluk ben olmuşum
Yürümekten yorulmuş
Banka geçip oturmuş
Olanları izlemeye koyulmuşum
Hani yürüyordum en son
Büyük adımlarla
Yaşam denen
Mücadeleyle geçen
O yolda
Ne oldu şimdi bana?
Nerede şimdi hevesim?
Neden suskunum?
Neden artık bu kadar kısık sesim?
Ya tutkum?
E hani kurtaracaktık dünyayı oğlum‽
Değişen ne şimdi?
Daha ne kadar bahane edeceksin pandemiyi?
Öldün işte sen
Ne farkın kaldı bir ölüden
Bitti işte serüven
At şimdi hayallerini çöpe
Bir bok olmaz senden
İşte doğdun
Heveslendin
Büyüdün
Ölecen
Sen de bir şey bekleme benden
